Νέα Διεύθυνση

2010-04-16 13:23

 Απο σήμερα η ιστοσελίδα μας έχει επίσημα την διεύθυνση 

www.tovoion.com

Δήμος Νεάπολης Μέρος΄Ζ(Δρυόβουνο,Ι.Μονή Μεταμορφώσεως)

Η ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΟ tovoiοn.webnode.com ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΥΘΙΜΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΑΣ SITE
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΑΣ
Κώστας Βασιλειάδης


Στην ανάρτηση μας αυτήν θα αναφερθούμε στο Δρυόβουνο του Βο'ί'ου που ανήκει διοικητικά στο Δήμο Νεάπολης και θα αναφερθούμε και στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος Δρυοβούνου της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου Και Σιατίστης.

Δρυόβουνο Βοΐου

Το χωριό Δρυόβουνο βρίσκεται σε μια τοποθεσία της επαρχίας Βοϊου με υψόμετρο 800 μέτρων, στο ΒΔ τμήμα του Νομού Κοζάνης, κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα. Συνορεύει με το Νομό Καστοριάς και διοικητικά ανήκει στο Δήμο Νεάπολεως. Το χωριό πρωτοιδρύθηκε πριν το 15ο αι. μ.Χ. στην σημερινή τοποθεσία Σαϊτα, 1,5 χιλιόμετρο ΝΑ της σημερινής του θέσης. Χαρακτηριστικό του χωριού στο οποίο οφείλει και το όνομα του είναι ότι στην υπάρχουσα βλάστηση της γύρω περιοχής επικρατούν τα δέντρα δρυός, δηλ. βελανιδιάς.

Έξω από το χωριό και σε έναν λόφο βρίσκεται κτισμένη η Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στο Άγιο Λογγίνος τον εκατόνταρχο ο οποίος ήταν ο στρατιώτης που φίλαγε το Σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού,και ήταν αυτός που μετά από όλα τα Θαυμαστά γεγονότα που ακολούθησαν της Σταυρώσεως ομολόγησε την Θεότητα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού λέγοντας «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ήν Θεού» (Μάρκου ιε' 39, Λουκά κγ' 47 και Ματθ. κζ' 54). Είναι ο πρώτος Αξιωματικός, αλλά και ο πρώτος από τους επισήμους που ομολογεί τη Θεότητα του Χριστού ευθύς μετά την σταύρωσή Του.

Ο λόφος στον οποίο βρίσκεται κτισμένη η Εκκλησία του Αγίου Λογγίνου ονομάζεται "Γολγοθάς''και μέσα στο προαύλιο της Εκκλησίας βρίσκονται τοποθετημένοι τρις μεγάλη Σταυροί,όπου την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σισανίου Και Σιατίστης τελεί την αναπαράσταση της αποκαθηλώσεως του Σώματος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού,όπως έγινε από τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας αμέσως μετά τον Θάνατο του Χριστού πάνω στον Σταυρό.αυτήν την ημέρα πλήθος ευλαβών Ιερέων και πιστών προσκυνητών μαζί με το Σεβασμιότατο,έρχονται εδώ σε αυτόν τον λόφο για να τελέσουν αυτήν την Ιερή Ακολουθία.



ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Από το μοναχικό πνεύμα,το πνεύμα της ασκήσεως και της κατά μόνας ζωής εμφορούμενοι οι πρώτοι πατέρες της μονής ζητούσαν τόπον ασκήσεως μοναδικό και τον βρήκαν στο συγκεκριμένο χώρο στο οποίο βρίσκεται χτισμένη η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Δρυόβουνο,σε μια τοποθεσία πανοραμική μέσα σε δασώδη έκταση και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων απο το χωριό στην κορυφή του Σάντοβου που είναι συνέχεια του Ασκίου όρους και σε υψόμετρο 1050 μέτρων.

Σε αυτήν την τοποθεσία που Βρίσκεται το Μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού,μπορούμε και βλέπουμε την απέραντη ομορφιά της φύσης που μας χάρισε ο Θεός,και μπορούμε να δούμε σχεδόν όλη την περιοχή του Βο'ί'ου από την Νεάπολη μέχρι και την περιοχή του Άργους Ορεστικού,αλλά ακόμα πέρα στον ορίζοντα να εκτείνεται επιβλητική η οροσειρά της Πίνδου.Εδώ ο Ανθρωπος πραγματικά προσπαθεί
να ενωθεί με τον Θεό,όπου με την χάρη Του,κτίσθηκε το μοναστήρι και ο Ναός Του Σωτήρος Χριστού,και υμνείται και δοξάζεται το Άγιον Όνομά Του.






Η ίδρυση της μονής ανάγεται στο έτος 1592, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει εντός του ναού, ενώ η αγιογράφησή του ολοκληρώθηκε το 1652. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες από παλαιότερους, υπήρχε επιγραφή που καταστράφηκε στην οποία ήταν χαραγμένο το 1101 ως έτος ανέγερσης του ναού. Ως γνωστό το μοναστήρι επισκέφτηκε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος αφού κήρυξε το θείο λόγο, επιδόθηκε στην περιποίηση των μοναχών που ασθενούσαν λόγω επιδημίας. Αφού έφερε νερό από διπλανή πηγή, ετέλεσε αγιασμό, έδωσε στους μοναχούς να πιούν και εκείνοι θεραπευτήκαν. Έκτοτε το νερό αυτό χαρακτηρίζεται ως αγίασμα και το σημείο από όπου αυτό αναβλύζει έχει διαμορφωθεί ως παρεκκλήσι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ώστε να μπορούν να το προσεγγίζουν οι πιστοί και να πίνουν το καθαγιασμένο νερό για ευλογία. Κατά τις εμπόλεμες περιόδους που διένυσε το Ελληνικό Έθνος, το μοναστήρι ήταν κρησφύγετο των καταδιοκώμενων και γενικά όσων είχαν ανάγκη βοήθειας. Προσέφερε διάφορα αγαθά στον άμαχο ή μάχιμο πληθυσμό, ενώ επιπλέον αποτέλεσε αποθήκη πολεμοφοδίων και ορμητήριο διαφόρων οπλαρχηγών. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, στη Μονή κατέφυγαν και φιλοξενήθηκαν, ο αδελφός του Ρήγα Φεραίου, Δημήτριος, ο Καπετάν Βάρδας και ο Παύλος Μελάς. Το 1943 το μοναστήρι κάηκε από τους Ιταλούς εισβολείς, μαζί και τα πολύτιμα ιστορικής σημασίας αρχεία του. Η ανακαίνιση της μονής άρχισε το έτος 1996 με την συμπαράσταση του Μακαριστού πια Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, κ. Αντωνίου και με πρωτεργάτη τον πνευματικό μας πατέρα και ηγούμενο της μονής, Αρχιμανδρίτη πατέρα Στέφανο Ρήνο,και με την συνεργασία τόσο των υπόλοιπων πατέρων της μονής αλλά και ευλαβών προσκυνητών και φίλων της μονής που μαζί με τον Γέροντα,ακούραστα έφτιαξαν στο μοναστήρι έργα ζωής.


Εκτός όμως από τα υλικά έργα η αδελφότητα της μονής έχει να επιδείξει και πνευματικό αλλά και κοινωνικό έργο προσφέρονταν την πνευματική αλλά και υλική βοήθεια της σε όσους αδελφούς μας το έχουν ανάγκη.Σε όλη την διάρκεια του έτους καθημερινά τελείται στην μονή η Θεία Λειτουργία,τακτικές αγρυπνίες,και λοιπές ακολουθίες,καθώς και εξομολόγηση από τον ίδιο τον Γέροντα και πνευματικό της μονής πατέρα Στέφανο,αλλά και επήσεις και από τον πατέρα Αντώνιο τον άλλο πνευματικό της μονής.Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου όπου εκείνη την ημέρα συρρέουν πλήθος ευλαβών προσκυνητών στο μοναστήρι σχεδόν από όλη την περιοχή της δυτικής Μακεδονίας αλλά και από άλλες περιοχές της Μακεδονίας και της Ελλάδας.

''Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις μαΘηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ήδύναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το Φως σου το άίδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα σοι.''

Δήμος Νεάπολης Μέρος΄ΣΤ(Καλλιστράτι,Λευκοθέα,Περιστέρα)

Συνεχίζοντας την φωτογραφική μας πορεία στα χωριά της Νεάπολης θα σταθούμε στο Καλλιστράτι στην Λευκοθέα και την Περιστέρα,και στην συνέχεια θα επεκταθούμε και στα υπόλοιπα χωριά της Νεάπολης.

ΤΟ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΙ

Ο οικισμός ιδρύθηκε το 1800 από κατοίκους της Ηπείρου ή και της Στερεάς Ελλάδας και από τότε διατηρεί το όνομα Καλλιστράτι. Κατοικείται από 15 κατοίκους το χειμώνα και 80 το καλοκαίρι, ενώ υπάρχουν και αρκετοί μετανάστες.

"Το Μοναστήρι Του Αγίου Γεωργίου Καλλιστρατίου(παλαιομονάστηρο)''

Στο μέρος όπου σήμερα είναι κτισμένος ο Ναός του Αγίου Γεωργίου ο ενοριακός του Καλλιστρατίου,υπήρχε κατά την παράδοση Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Ο Μητροπολήτης Νεόφυτος στον κατάλογο των χωριών τη δικαιοδοσίας του της επαρχίας Σισανίου γράφει:''Χωρίον:Καλλιστρατινού Εν Ω Και Εκκλησία Του Αγίου Γεωργίου Του Βουλλοκόπου ανεγερθείσα επί της Βασιλείας Βασιλέων Ρωμαίων Κομνηνών και Πορφυρογέννητου και Άννης Βασιλείσης.''
Ο Ναός ήταν κτισμένος στο χρόνια των Κομνηνών(1081-1185), ήταν χαμηλός κάπως υπόγειος με σιδερόφρακτα παράθυρα Βυζαντινού ρυθμού Αγιογραφιμένος.Η παράδοση ομιλεί για Μοναστήρι που καταστράφηκε και σώθηκε μόνο ο Ναός.το 1797 όταν γράφει ο Νεόφυτος δεν υπάρχει Μοναστήρι αλλά μόνο Εκκλησία,αυτή που κατά την παράδοση ήταν καθολικό Μοναστηριού.
Οι Κονιάροι(Τούρκοι από τα Καλιάρια) αποκαλούσαν τον Ναό "Κιμπάρ Αη-Γιώρ" δηλαδή περήφανο Αη΄Γιώργη.Η Εκκλησία των Βυζαντινών χρόνων σώζονταν ως το 1915 οπότε κατεδαφίστηκε και χτίστηκε καινούρια που ανανεώθηκε το 1953
Σε αυτήν εντοίχισαν στο υπέρθυρο της δυτικής εισόδου λιθανάγλυφη πλάκα με δικέφαλο υπόλειμα της Εκκλησίας των Βυζαντινών χρόνων που η παράδοση θέλει καθολικό Μοναστηριού.

Βιβλιογραφια:1)Αναστασίου Νικολάου Δάρδα"Τα Μοναστήρια της Μητρόπολης Σισανίου Και Σιατίστης" Θεσσ..1993
2)Αλεξάνδρου Δάφνη(Αδαμίδη)"Το χωριό Καλλιστράτι"
του ιδίου "Βο'ι'ακή ζωή"τεύχος 60(1882) "Παλαιοχώρια"σελ 23


Η ΛΕΥΚΟΘΕΑ

Παλιότερα ονομαζόταν "Χουτούρι". Ο οικισμός δημιουργήθηκε από μετανάστες της Ηπείρου την εποχή της τουρκοκρατίας, περίπου το 1680. Τη χειμερινή περίοδο κατοικείται από 35 άτομα, ενώ το καλοκαίρι από 85. Ένας μεγάλος αριθμός - 100 άτομα - έχει μεταναστεύσει στις χώρες: Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Βραζιλία και Γερμανία.

Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

Η Περιστέρα βρήσκεται δίπλα στο Καλλιστράτι και η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Μαρτίτσιον ή Μαρτίστιον και η μετονομασία του χωριού πραγματοποιίθικε στις 20/8/1927 όπως και στα περισώτερα χωριά της περιοχής εκείνη την περίοδο,η Εκκλησία του χωριού είναι των Παμμεγήστων Ταξιαρχών και πανυγηρίζει στης 6 Σεπτεμβρίου όπου τιμάται το Εν Χωναίς Θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ,μια εορτή που τιμάται σε λίγες περιοχές της Ελλάδας.



''Το Εν Χωναίς Θαύμα Του Αρχαγγέλου Μιχαήλ''

Την περίοδο που ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος,
πέρασε από την Ιεράπολη της Φρυγίας για να φωτίσει και να
οδηγήσει τους ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι της
ειδωλολατρίας, προφήτευσε ότι πρόκειται να αναβλύσει κοντά
στον τόπο εκείνο αγίασμα, τιμώμενο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ,
από τον οποίο πρόκειται να επιτελεσθούν πλήθος
θαυματουργικών ιάσεων.
Πράγματι στις Κολλασαίς της Φρυγίας ανάβλυσε το
θαυματουργό αγίασμα του Ταξιάρχου Μιχαήλ, και όποιος
προσέρχονταν σε αυτό με πίστη, λάμβανε την ίαση της ασθενείας
του.
Κάποιος πλούσιος ειδωλολάτρης, που η κόρη του ήταν
κωφάλαλη, είδε ένα όνειρο που τον καλούσε να φέρει το παιδί
του στο αγίασμα του Ταξιάρχου και εκεί θα εθεραπεύετο.Όταν
ξύπνησε πήρε την κόρη του και πήγε στο αγίασμα και όταν της
έδωσε να πιεί αμέσως θεραπεύτηκε. Μπροστά στην τόσο μεγάλη
ευεργεσία του Θεού, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και
βαπτίσθηκε μαζί με ολόκληρη την οικογένεια του. Από
ευγνωμοσύνη για την θαυματουργική θεραπεία έκτισε περικαλλή
Ναό προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Αφού πέρασαν περίπου ενενήντα χρόνια από το θαύμα αυτό
κάποιο παιδί από της Ιεράπολη, του οποίου το όνομα ήταν
Άρχιππος, ήρθε και εγκαταστάθηκε στο Ναό αυτό ως νεωκόρος,
αφιερωμένος στον Θεό.Ήταν άνθρωπος με θερμή πίστη και πολύ
ασκητική ζωή. Αγωνιζόταν καθημερινά να υποτάξει τα πάθη και
να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών.
Οι ειδωλολάτρες της περιοχής εκείνης κινούμενοι από φθόνο,
καθώς έβλεπαν το πλήθος των ανθρώπων που προσέτρεχαν εκεί
ζητώντας τη Χάρη του Θεού και τις μεσιτείες του Αρχαγγέλου,
αποφάσισαν το εξής:
Από την περιοχή εκείνη περνούσαν δύο ποταμοί, ο Κούφος και ο
Λυκόστρατος.Άρχισαν λοιπόν να σκάβουν για να ενώσουν τα
δύο ποτάμια και να τα στρέψουν επάνω στο αγίασμα και το Ναό,
ώστε να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Ο Άρχιππος, βλέποντας τις ενέργειες των ειδωλολατρών άρχισε
να προσεύχεται στον Κύριο και στον Άγιο Ταξιάρχη για τη
σωτηρία του αγιάσματος.Όταν τα νερά άρχισαν να κατεβαίνουν
ακριβώς μπροστά από το Ναό, χτύπησε με το ακόντιο που
κρατούσε στα χέρια του το έδαφος και δημιούργησε ένα άνοιγμα
μέσα στο οποίο έπεφτε το νερό των ποταμών και έβγαινε από την
απέναντι πλευρά του Ι. Ναού. Με τον θαυματουργικό αυτό τρόπο
ο Μέγας Αρχιστράτηγος έσωσε το Ναό από βέβαιη καταστροφή.
Επειδή το άνοιγμα που δημιουργήθηκε από το χτύπημα του
Ταξιάρχου έμοιαζε με χωνί, η περιοχή μετονομάστηκε από
Κολλασαίς σε Χώναις της Φρυγίας, προς πιστοποίηση και αιώνια
ανάμνηση του θαύματος, και η Αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε να
εορτάζουμε την ανάμνηση του θαύματος προς Δόξαν Θεού και
εις τιμήν και μνήμην του Παμμεγίστου Μιχαήλ και προς ωφέλεια
των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, ώστε να ενισχύονται
στον πνευματικό τους αγώνα κατά των παγίδων του διαβόλου.

Δήμος Νεάπολης Μέρος΄Ε(Πεπονιά,Πυλωρί,Αξιοκάστρο, Κλήμα,Πανάρετη,Ταπεζίτσα και Πολύλακκος)

Τα δημοτικά διαμερίσματα,Πεπονιάς,Πυλωρίου,Αξιοκάστρου, Κλήματος,Πανάρετης,Ταπεζίτσας και Πολύλακκου.

Δημοτικό Διαμέρισμα Πεπονιάς.

το παλιό όνομα της Πεπονιάς ήταν Λαή και η μετονομασία
του χωριού με το όνομα Πεπονιά πραγματοποιήθηκε στης
20/8/1927,που σύμφωνα με παλαιότερη απόφαση του ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας απο τους Τούρκους,και απο την πρώτη στιγμή της σύστασης του καινούριου Ελληνικού Κράτους,αποφασίστηκε και ορίστηκαν επιτροπές,οι οποίες θα έκριναν αναλόγως και θα οδηγούνταν στην μετονομασία χωριών που έφεραν δικά τους κυρίως τοπωνύμια,σε καθαρός Ελληνικά,έτσι αμέσως μετά και την απελευθέρωση της Μακεδονίας μετά τους Βαλκανικούς πολέμους(1912-1913) και μετά και απο την Μικρασιατική Καταστροφή(1922)και την ανταλλαγή των πληθυσμών όπου πολλά απο τα χωριά μας έφεραν κυρίως τούρκικα ονόματα,αποφασιστικέ για τα χωριά μας όπως και για τα περισσότερα χωρία της Ελλάδος η μετονομασία τους σε καθαρός Ελληνικά ονόματα.

μια και αναφερόμαστε σε κάποια ιστορικά στοιχεία για την Πεπονιά θα σας παραθέσουμε ένα
στοιχείο που αφορά στην περίοδο του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης και αφορά στον τότε εφημέριο του χωριού Ιερέα Αθανάσιο Παπαχρήστου
"Ἱερεύς Ἀθανάσιος Παπαχρήστου, 25 Μαρτίου 1943.
Ἐφημέριος Πεπονιᾶς. Ὅταν στίς 25 Μαρτίου 1943 εἰσέβαλαν οἱ Ἰταλοί στό Μικρόκαστρο, κοντά στήν Σιάτιστα, οἱ κάτοικοι κατέφυγαν στίς παρακειμένες δασώδεις περιοχές. Ὁ π. Ἀθανάσιος πού κατοικοῦσε στό Μικρόκαστρο ἀλλά ἐφημέρευε στήν Πεπονιά, παρέμεινε μέ τούς γέροντες στό Μικρόκαστρο. Μόλις ἀντιλήφθηκε τήν εἴσοδο τῶν κατακτητῶν στό χωριό ἐπῆγε νά τούς προϋπαντήση μήπως καί τούς μαλακώση καί γλυτώση ἀπό τήν ἐκτέλεση τούς συγχωριανούς του, πού εἶχαν συλλάβει, καί τό χωριό ἀπό τήν ὁλοσχερῆ καταστροφή. Μόλις οἱ Ἰταλοί τόν εἶδαν τόν διέταξαν νά τούς ἀκολουθήση. Τόν ὡδήγησαν στόν κεντρικό δρόμο τοῦ χωριοῦ, ὅπου τόν ἐκτέλεσαν διά τυφεκισμοῦ. Κατέλιπε τήν Πρεσβυτέρα του καί τά ἕξη ἀνήλικα παιδιά του Σουλτάνα, ἐτῶν 13, Ἑλένη, ἐτῶν 12, Στέργιο, ἐτῶν 10, Κωνσταντῖνο, ἐτῶν 7, Ἠλία, ἐτῶν 5 καί Ἀθανάσιο, πού γεννήθηκε μετά τόν θάνατό του
Ἀρχεῖο Ἱερᾶς Συνόδου, Φάκελος Ἐθνομαρτύρων Κληρικῶν, Ἔκθεσις περί τῆς καταστάσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σιατίστης καί τῆς ὅλης Ἐπαρχίας μετά τά γεγονότα τῆς 18ης Μαρτίου 1943 τοῦ Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Σωτηρίου Νικοπούλου πρός τόν Μητροπολίτη Σισανίου καί Σιατίστης Διόδωρο (25 Μαΐου 1943).¨

Δημοτικό Διαμέρισμα Πυλωρίου ή το Πυλώριον.

Το Πυλωρί πιστεύεται ότι είναι ένα αμιγώς καθαρό Ελληνικό χωριό όπου η ιστορία του χάνεται στα βάθη του χρόνου.Αυτό μαρτυρείτε θα μπορούσαμε να πούμε από την ίδια την ονομασία του χωριού η οποία είναι καθαρά ελληνική και η οποία δεν έχει αλλάξει,με τον τρόπο που έχουν αλλάξει την ονομασία τους τα περισσότερα χωριά της περιοχής μας μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας.πιστεύουμε δηλαδή ότι το χωριό προϋπήρχε και πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς και ότι οι κάτοικοι του ήταν Έλληνες Χριστιανοί που στην συνέχεια εξισλαμίστηκαν,και για αυτό τον λόγο όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την Μικρασιατική Καταστροφή οι τότε κάτοικοι του χωριού που ήταν τουλάχιστον Μουσουλμάνοι στο Θρήσκευμα οδηγήθηκαν στην Τουρκία και εδώ ήρθαν Έλληνες του Πόντου.Οι καινούριοι κάτοικοι του χωριού προερχόμενοι από τον Πόντο και από την περιοχή της Οινόης του Πόντου ήρθαν εγκαταστάθηκαν στο χωριό,και συνέχισαν την ζωή τους από εκεί που την είχαν σταματήσει εξαιτίας της λαίλαπας του πολέμου,της καταστροφής που τους ξερίζωσε από την γη τον προγόνων μας.Σύμφωνα με μαρτυρίες των μεγαλύτερων σε ηλικία κατοίκων του χωριού,όταν ορισμένοι από τους πρόσφυγες από την περιοχή της Οινόης του πόντου ήρθαν στην περιοχή,κάποιοι από αυτούς έμειναν και κατοίκισαν το Πυλωρί και άλλοι κατέφυγαν στην περιοχή της Καστοριάς και εκεί δημιούργησαν ένα νέο χωριό και το ονόμασαν Οινόη Καστοριάς.όπως μου έχουν πει,τα παλιά τα χρόνια και όταν ο πληθυσμός και τον δύο χωριών θα μπορούσαμε να πούμε ότι φυλετικά ήταν πιο ομοιογενείς,οι κάτοικοι τόσο απο το Πυλωρί όσο και από την Οινόη της Καστοριάς συγγένευαν μεταξύ τους,και διατηρούσαν αυτήν τους την σχέση,σε όλες τις φάσεις της ζωής τους,στην χαρά στην λύπη,και σε ότι συνεπάγεται με αυτό που λέμε κοινωνική ζωή.Τώρα πια από ότι ακούω και εξαιτίας της πρόσμειξης του Ντόπιου με το Προσφυγικό στοιχείο,αυτή η συγγενική σχέση των κατοίκων από το Πυλωρί με τους κατοίκους από την Οινόη της Καστοριάς έχει πια με την πάροδο του χρόνου εξαλειφθεί.
Στην παραπάνω άποψή μας όσον αφορά στη ιστορία του χωριού στηριζόμαστε ακόμα στο ότι έχουν βρεθεί έξω από το χωριό χριστιανικοί τάφοι που πιστεύεται ότι χρονολογικά ανήκουν
στην πριν την Άλωση Της Πόλης περίοδο,και όσον αφορά στο εξισλαμισμό των κατοίκων, αν ανατρέξουμε στην ιστορία μας γενικότερα,θα δούμε ότι κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας εξισλαμίστηκαν στον Ελλαδικό χώρο πολλές περιοχές οι οποίες ήταν ποιο εύκολα προσβάσιμες και ελεγχόμενες από τους Οθωμανούς,ενώ στις ορεινές περιοχές που δεν μπορούσαν να τις ελέγξουν αλλά και δεν είχαν και καμία οικονομική σημασία κατέφευγαν οι χριστιανοί και έστηναν εκεί τα σπίτια του και τα χωριά τους.Επίσης θεωρούμε ότι κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας υπήρχε και πασάς στην περιοχή του Πυλωρίου,και αυτό μαρτυράτε από μια ονομασία μιας περιοχής του χωριού που φέρει το όνομα ''Του Πασά Το Μεζάρη''.


Μια και αναφερθήκαμε στη περιοχή της Οινόης του Πόντου σας παραθέτω εν συντομία το ιστορικό της περιοχής.

Οινόη

Πόλη της Μ. Ασίας στην ακτή του Εύξεινου Πόντου, κοντά στην Αμισό. Ανήκει στην περίοδο της αποικιακής εξάπλωσης κατά τους μεταλεξανδρινούς χρόνους, γνώρισε δε μεγάλη ανάπτυξη κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Κατά τους χρόνους των Κομνηνών ήταν πρωτεύουσα μιας από τις καλύτερες επαρχίες του κράτους. Αξιόλογα μνημεία είναι σήμερα λίγα λείψανα τειχών, ανάγλυφα των χρόνων του Χριστού, το μεσαιωνικό κάστρο της Ωριάς, που το χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι ως καταφύγιο και αφετηρία αποστασίας κατά της κυβέρνησης. Το 1838 η πόλη καταστράφηκε από πυρκαγιά. Η Οι. διέθετε στο τέλος του 19ου αι. 80 μεγάλα πλοία, από τα οποία τα 60 ανήκαν στους Τούρκους. Οι κάτοικοι, που κατά τους τελευταίους χρόνους ήταν περίπου 9.000, ασχολούνταν με το εμπόριο, την ξυλουργία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τον Ιανουάριο του 1917 η Οινόη εκκενώθηκε και οι κάτοικοι διασκορπίστηκαν στις περιφέρειες της Νεοκαισάρειας.
Από την Live-Pedia.gr

Δημοτικό Διαμέρισμα Αξιοκάστρου-Οικισμός Κλήματος


ΤΟ ΑΞΙΟΚΑΣΤΡΟ

Το Αξιόκαστρο είναι ένα χωριό του Νομού Κοζάνης στο Βό'ι'ο και διοικητικά ανήκει στον Δήμο της Νεάπολης και μαζί με τον οικισμό του Κλήματος αποτελούν το δημοτικό διαμέρισμα του Αξιοκάστρου.Οι κάτοικοι και των δυο χωριών ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την γεωργία.Η παλιά ονομασία του Αξιόκαστρου είναι Σουλτάνη ενώ του Κλήματος Φουρκάτση,και τα δύο χωριά μετονομάστηκαν και αυτά με την σειρά τους ακολουθώντας την πολιτική που εφαρμόστικε από το τότε Ελληνικό Κράτος,του Εξελληνισμού των περισσότερων χωριών της Ελλάδος που έφεραν τούρκικα κυρίως ονόματα.
ΤΟ ΚΛΗΜΑ


Δημοτικο Διαμέρισμα Τραπεζίσας-Οικισμός Πανάρετης

H ΤΡΑΠΕΖΙΤΣΑ

Η Τραπεζίτσα μαζί με την Πανάρετη αποτελούν το Δημοτικό Διαμέρισμα της Τραπεζήτσας του Δήμου της Νεάπολης,και η περιοχή χαρακτηρίζεται από το φυσικό της περιβάλλον απαράμιλλου κάλους και ομορφιάς.
Η ΠΑΝΑΡΕΤΗ


O ΠΟΛΥΛΑΚΚΟΣ

Ο Πολύλακκος ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και έφερε την ονομασία "Κίναμη". Η ετοιμολογία είναι συνδυασμός των λέξεων "εκεί ναμ' ". Για μερικούς το "ναμ'" προέρχεται από την τουρκική λέξη "ανάμι", που σημαίνει "κακό", γιατί εκεί είχε γίνει σφαγή από τους Τούρκους, ενώ για άλλους το "ναμ", που σημαίνει "νερό" στα τουρκικά, υποδηλώνει την ύπαρξη των πηγών που υπάρχουν στην περιοχή.
Σήμερα κατοικείται από 25 οικογένειες το χειμώνα, ενώ κατά τη θερινή περίοδο φτάνουν τις 35. Περίπου 35 άτομα έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, κυρίως Αμερική, Σουηδία και Γερμανία, υπάρχουν όμως και εσωτερικοί μετανάστες.

Δήμος Νεάπολης Μέρος ΄Δ(ιστορικό της διαμόρφωσης των οικισμών του Δήμου Νεάπολης)

Στην τέταρτη αυτήν ανάρτηση μας θα παραθέσουμε ένα σύντομο ιστορικό της διαμόρφωσης των
οικισμών του Δήμου Νεάπολης και στη συνέχεια θα αναφερθούμε στα δημοτικά διαμερίσματα,Πεπονιάς,Πυλωρίου,πολύλακου,Αξιόκαστρου,κλήμα, Πανάρετης και Τραπεζίτσας.
Η Πεπονιά


Η διαμόρφωση των οικισμών του Δήμου Νεάπολης (διοικητικές
μεταβολές) από την απελευθέρωση της περιοχής μέχρι σήμερα.
O Πολύλακος

Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η σύγχρονη ιστορία της περιοχής μας
αρχίζει μετά την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό
(1912-13).- Τότε απελευθερώθηκαν και μάλιστα μετά από σκληρούς
αγώνες, οι περισσότερες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας οι
ονομαζόμενες και Νέες Χώρες.- Αμέσως μετά την απελευθέρωση
άρχισε ο αγώνας ανασυγκρότησης των απελευθερωθεισών
περιοχών.- Από διοικητικής πλευράς οικισμοί απετέλεσαν έδρες
κοινοτήτων ή Δήμων, άλλοι καταργήθηκαν ενώ μερικοί
προσαρτήθηκαν σε άλλους απαυτούς που ανήκαν, με αποτέλεσμα
να έχουμε μία σειρά από διοικητικές μεταβολές σε όλους τους
οικισμούς που αξίζει τον κόπο να ερευνήσουμε, για ιστορικούς
λόγους.- Σε ό,τι αφορά στο Δήμο Νεάπολης οι τελευταίες μεταβολές
έγιναν με το Νόμο 2539/1997, στα πλαίσια του Σχεδίου «Ιωάννης
Καποδίστριας» που, τελικά, εφαρμόστηκε, παρά τις όποιες
επιφυλάξεις και αντιρρήσεις πολλών από τους εκπροσώπους της
τοπικής αυτοδιοίκησης.-
Όμως, πριν από τις τελευταίες συνενώσεις και τη δημιουργία (και
λειτουργία από 1ης-1-1999) του διευρυμένου, πλέον, Δήμου
Νεάπολης αξίζει να δούμε αναλυτικά από την απελευθέρωσή μας
μέχρι και σήμερα τις μεταβολές που έγιναν σε κάθε οικισμό του
Δήμου μας.
Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα στο χρόνο, που παρουσιάζει
ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού αποτελεί τη μικρή μας ιστορία.-
Ας το απολαύσουμε χωρίς να αναφερόμαστε σε αριθμούς
νομοθετημάτων ή Φύλλων Εφημερίδων της Κυβερνήσεως (όπου
αυτά δημοσιεύονταν) αλλά μόνο στις ημερομηνίες, κατά τις οποίες
συνέβαιναν οι μεταβολές.
Το Πυλωρί

Β.- ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ
ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ (κατά Δημοτικό Διαμέρισμα).-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Αηδονοχωρίου
Δήμου Νεάπολης
19 Οκτωβρίου 1929 : Δημιουργείται η Κοινότητα Αηδονοχωρίου ως
εξής : α) Αποσπάται ο οικισμός Αηδονοχώριον από την τότε
Κοινότητα Νεαπόλεως, στην οποία ανήκε και ορίζεται Έδρα της νέας
Κοινότητος.- β) Αποσπάται, επίσης, ο οικισμός Καλλιστράτιον από την
τότε Κοινότητα Νεαπόλεως, στην οποία ανήκε και προσαρτάται στη
νέα Κοινότητα Αηδονοχωρίου.-
7 Αυγούστου 1986 : Η Κοινότητα Αηδονοχωρίου καταργείται και
συνενούται με τον δημιουργούμενο Δήμο Νεάπολης, που αρχίζει τη
λειτουργία του (ως Δήμος) την 1 Ιανουαρίου 1987.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Αξιοκάστρου
Δήμου Νεάπολης
13 Φεβρουαρίου 1934 : Δημιουργείται η Κοινότητα Αξιοκάστρου ως
εξής : α) Αποσπάται ο οικισμός Αξιόκαστρον από την τότε Κοινότητα
Τραπεζίτσης, στην οποία ανήκε και ορίζεται έδρα της νέας
Κοινότητας.- β) Αποσπάται, επίσης, ο οικισμός Κλήμα από την τότε
Κοινότητα Τραπεζίτσης, στην οποία ανήκε και προσαρτάται στη νέα
Κοινότητα Αξιοκάστρου.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Η Κοινότητα Αξιοκάστρου καταργείται και
συνενούται με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Αλιάκμονα
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργία της Κοινότητας Βρατινίου με έδρα
τον οικισμό Βρατίνιον
Οι οικισμοί Χελιμόδι και Μελιδόνιον προσαρτώνται στην Κοινότητα
Βρατινίου.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Βρατίνιον της Κοινότητος
μετονομάζεται σε Παληούριον, επίσης και η Κοινότητα μετονομάζεται
σε Κοινότητα Παληουρίου.-
16 Μαίου 1928 : Κατάργηση του οικισμού Χελιμόδι.-
10 Αυγούστου 1960 : Ο οικισμός Παληούριον της Κοινότητας
μετονομάζεται σε «Αλιάκμων», επίσης και η Κοινότητα μετονομάζεται
σε Κοινότητα Αλιάκμονος.-
7 Αυγούστου 1986 : Ο οικισμός Μελιδόνιον αποσπάται από την
Κοινότητα Αλιάκμονος και προσαρτάται στην Κοινότητα Νεάπολης,
που από την 1η Ιανουαρίου 1987 λειτουργεί ως Δήμος.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Αλιάκμονος και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Ασπρούλας
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργία της Κοινότητας Βελίστης με έδρα
τον οικισμό Βελίστη.- Οι οικισμοί Ρέντα, Δέβλα, Μεσολογγότσιον και
Πλαζόμιστα προσαρτώνται στην Κοινότητα Βελίστης.-
31 Μαρτίου 1920 : Ο οικισμός Μεσολογγότσιον αποσπάται από την
Κοινότητα Βελίστης και ορίζεται Έδρα της Κοινότητας
Μεσολογγοστίου.-
7 Ιουνίου 1926 : Ο οικισμός Πλαζόμιστα αποσπάται από την
Κοινότητα Βελίστης και ορίζεται Έδρα της Κοινότητας Πλαζομίστης.-
Ο οικισμός Ρέντα αποσπάται, επίσης από την Κοινότητα Βελίστης και
προσαρτάται στην Κοινότητα Πλαζομίστης.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Βελίστη της Κοινότητας Βελίστης
μετονομάζεται σε Ασπρούλα και ο οικισμός Δέβλα της ίδιας
Κοινότητας μετονομάζεται σε Κρυονέριον και όπως είναι φυσικό και η
Κοινότητα μετονομάζεται σε Κοινότητα Ασπρούλας.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Ασπούλας και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Βελανιδιάς
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργία της Κοινότητας Σταμπάδων με
έδρα τον οικισμό Σταμπάδες (εμείς τον ξέρουμε και σαν Σαρμπάδες).-
Ο οικισμός Σολομίστιον προσαρτάται στην Κοινότητα Σταμπάδων.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Σταμπάδες της Κοινότητας
Σταμπάδων μετονομάζεται σε Βελανιδιά και ο οικισμός Σολομίστιον
της ίδιας Κοινότητας μετονομάζεται σε Στέρνα και όπως είναι φυσικό
και η Κοινότητα Σταμπάδων μετονομάζεται σε Κοινότητα Βελανιδιάς.-
5 Αυγούστου 1994 : Κατάργηση της Κοινότητας Βελανιδιάς και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Δρυοβούνου
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Δρυανόβου με
Έδρα τον οικισμό Δρυάνοβον.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Δρυάνοβον της Κοινότητας
Δρυανόβου μετονομάζεται σε Δρυόβουνον και όπως ήταν φυσικό και
η Κοινότητα Δρυανόβου μετονομάζεται σε Κοινότητα Δρυοβούνου.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Δρυοβούνου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Λευκοθέας
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Χουτουρίου με
Έδρα τον οικισμό Χουτούριον.- Ο οικισμός Λώπες προσαρτάται στην
Κοινότητα Χουτουρίου.
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Χουτούριον της Κοινότητας
Χουτουρίου μετονομάζεται σε Λευκοθέα και ο οικισμός Λώπες της
ίδιας Κοινότητας μετονομάζεται σε Ανάργυροι και όπως ήταν φυσικό
και η Κοινότητα Χουτουρίου μετονομάζεται σε Κοινότητα Λευκοθέας.-
12 Απριλίου 1960 : Ο οικισμός Ανάργυροι της Κοινότητας Λευκοθέας
μετονομάζεται σε Απιδέα.-
19 Αυγούστου 1986 : Ο οικισμός Απιδέα αποσπάται από την
Κοινότητα Λευκοθέας και προσαρτάται στην τότε Κοινότητα
Τσοτυλίου, που από 1ης Ιανουαρίου 1987 λειτουργεί ως Δήμος.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Η Κοινότητα Λευκοθέας (που την αποτελεί μόνο
ο ομώνυμος οικισμός) καταργείται και συνενούται με τον Δήμο
Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Μεσολόγγου
Δήμου Νεάπολης
31 Μαρτίου 1920 : Δημιουργείται η Κοινότητα Μεσολογγοστίου με
την απόσπαση του οικισμού Μεσολογγότσιον από την Κοινότητα
Βελίστης και τον ορισμό του ως Έδρα της νέας Κοινότητας.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Μεσολογγότσιον της Κοινότητας
Μεσολογγοστίου μετονομάζεται Μεσόλογγος και όπως ήταν φυσικό
και η Κοινότητα Μεσολογγοστίου μετονομάζεται σε Κοινότητα
Μεσολόγγου.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Μεσολόγγου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Μολόχας
Δήμου Νεάπολης
24 Σεπτεμβρίου 1919 : Δημιουργείται η Κοινότητα Γκινοσίου με την
απόσπαση του οικισμού Γκινόσιον από την Κοινότητα Βάιπες και τον
ορισμό του ως Έδρας της νέας Κοινότητας.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Γκινόσιον της Κοινότητας Γκινοσίου
μετονομάζεται σε Μολόχα και όπως ήταν φυσικό και η Κοινότητα
Γκινοσίου μετονομάζεται σε Κοινότητα Μολόχας.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Μολόχας και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Νεάπολης
του Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Λειψίστης με έδρα
τον οικισμό Λειψίστα.- Οι οικισμοί Καλλιστράτιον, Αηδονοχώριον,
Μαρτίτσιον προσαρτώνται στην Κοινότητα Λειψίστης.-
31 Μαρτίου 1920 : Ο οικισμός Μαρτίτσιον αποσπάται από την
Κοινότητα Λειψίστης και ορίζεται Έδρα νέας Κοινότητας της
Κοινότητας Μαρτιτσίου.-
20 Σεπτεμβρίου 1928 : Ο οικισμός Λειψίστα της Κοινότητας
Λειψίστης μετονομάζεται σε Νεάπολις και όπως ήταν φυσικό και η
Κοινότητα Λειψίστης μετονομάζεται σε Κοινότητα Νεαπόλεως.-
19 Οκτωβρίου 1929 : Ο οικισμός Αηδονοχώριον αποσπάται από την
Κοινότητα Νεαπόλεως και ορίζεται Έδρα νέας Κοινότητας της
Κοινότητας Αηδονοχωρίου.- Επίσης, ο οικισμός Καλλιστράτιον
αποσπάται από την Κοινότητα Νεαπόλεως και προσαρτάται στην
Κοινότητα Αηδονοχωρίου.-
7 Αυγούστου 1986 : Ο οικισμός «Νεάπολις» ορίζεται έδρα του
νεοσύστατου Δήμου Νεαπόλεως, που θα αρχίσει την λειτουργία του
την 1η Ιανουαρίου 1987.-
Από 1ης Ιανουαρίου 1999 ο Δήμος Νεαπόλεως λειτουργεί
διευρυμένος μετά τις συνενώσεις που έγιναν στα πλαίσια του σχεδίου
«Ι.Καποδίστριας».-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Πεπονιάς
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Λάης με έδρα τον
οικισμό Λάη.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Λάη της Κοινότητας Λάης
μετονομάζεται σε Πεπονιά και όπως ήταν φυσικό και η Κοινότητα
Λάης μετονομάζεται σε Κοινότητα Πεπονιάς.-
7 Αυγούστου 1986 : Κατάργηση της Κοινότητας Πεπονιάς και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Περιστέρας
Δήμου Νεάπολης
31 Μαρτίου 1920 : Δημιουργείται η Κοινότητα Μαρτιτσίου με την
απόσπαση του οικισμού Μαρτίτσιον από την Κοινότητα Λειψίστης και
τον ορισμό του ως Έδρας της νέας αυτής Κοινότητας .-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Μαρτίτσιον της Κοινότητας
Μαρτιτσίου μετονομάζεται σε Περιστέρα και όπως ήταν φυσικό και η
Κοινότητα Μαρτιτσίου μετονομάζεται σε Κοινότητα Περιστέρας.-
7 Αυγούστου 1986 : Κατάργηση της Κοινότητας Περιστέρας και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Πλατανιάς
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Μπουμπουτσίου με
έδρα τον οικισμό Μπουμπούτσιον.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Μπουμπούτσιον της Κοινότητας
Μπουμπουτσίου μετονομάζεται σε Πλατανιά και όπως ήταν φυσικό
και η Κοινότητα Μπουμπουτσίου μετονομάζεται σε Κοινότητα
Πλατανιάς.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Πλατανιάς και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Πολυλάκκου
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Κύναμης με έδρα
τον οικισμό Κύναμη.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Κύναμη της Κοινότητας Κύναμης
μετονομάζεται σε Πολύλακκον και όπως ήταν φυσικό και η Κοινότητα
Κύναμης μετονομάζεται σε Κοινότητα Πολυλάκκου.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Πολυλάκκου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Πυλωρίου
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Πυλωρή με έδρα
τον οικισμό Πυλωρή.-
16 Οκτωβρίου 1940 : Ο οικισμός Πυλωρή της Κοινότητας Πυλωρή
μετονομάζεται σε Πυλώριον και όπως ήταν φυσικό και η Κοινότητα
μετονομάζεται σε Κοινότητα Πυλωρίου (είχαμε, δηλαδή, διόρθωση
ονομασίας).-
7 Αυγούστου 1986 : Κατάργηση της Κοινότητας Πυλωρίου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Σημάντρου
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Λαμπανόβου με
έδρα τον οικισμό Λαμπάνοβον.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Λαμπάνοβον της Κοινότητας
Λαμπανόβου μετονομάζεται σε Σήμαντρον και όπως ήταν φυσικό και
η Κοινότητα μετονομάζεται σε Κοινότητα Σημάντρου (είχαμε, δηλαδή
κι εδώ, διόρθωση ονομασίας).-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Σημάντρου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.
Δημοτικό Διαμέρισμα
Σκαλοχωρίου
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Σκαλοχωρίου ή
Τσουκαλοχωρίου με έδρα τον οικισμό Σκαλοχώριον ή
Τσουκαλοχώριον.- Την ίδια ημερομηνία ο οικισμός Λούτιστα
προσαρτάται στην Κοινότητα Σκαλοχωρίου ή Τσουκαλοχωρίου.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Λούτιστα της Κοινότητας
μετονομάζεται σε Κερασώνα.-
10 Φεβρουαρίου 1933 : Ο οικισμός Κερασώνα αποσπάται από την
Κοινότητα Σκαλοχωρίου ή Τσουκαλοχωρίου και προσαρτάται στην
Κοινότητα Σπήλιου.-
16 Οκτωβρίου 1940 : Ο οικισμός Σκαλοχώριον ή Τσουκαλοχώριον
της Κοινότητας Σκαλοχωρίου ή Τσουκαλοχωρίου μετονομάζεται σε
Σκαλοχώριον (σκέτο) και όπως ήταν φυσικό και η Κοινότητα
μετονομάζεται σε Κοινότητα Σκαλοχωρίου (είχαμε, δηλαδή,
διόρθωση ονομασίας).-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Σκαλοχωρίου και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Τραπεζίτσας
Δήμου Νεάπολης
(περιλαμβάνεται και ο οικισμός Πανάρετη)
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Τραπεζίτσας με
έδρα τον οικισμό Τραπεζίτσα.- Την ίδια ημερομηνία οι οικισμοί
Φραγκάτσι (εμείς το ξέρουμε και ως Φουργκάτσι), Σουρδάνιον και
Πανάρετη προσαρτώνται στην Κοινότητα Τραπεζίτσας.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Φραγκάτσι της Κοινότητας
μετονομάζεται σε Κλήμα και ο οικισμός Σουρδάνιον σε Αξιόκαστρον.-
10 Φεβρουαρίου 1933 : Ο οικισμός Αξιόκαστρον αποσπάται από την
Κοινότητα Τραπεζίτσας και ορίζεται έδρα της (νέας) Κοινότητας
Αξιοκάστρου.- Την ίδια ημερομηνία ο οικισμός Κλήμα αποσπάται από
την Κοινότητα Τραπεζίτσας και προσαρτάται στην Κοινότητα
Αξιοκάστρου.-
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Τραπεζίτσας (όπως
έμεινε μετά τις προηγηθείσες αποσπάσεις οικισμών) και συνένωσή
της με τον Δήμο Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Χειμερινού
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Βάϊπες με έδρα τον
οικισμό Βάϊπες.- Την ίδια ημερομηνία ο οικισμός Γκινόσιον
προσαρτάται στην Κοινότητα Βάϊπες.-
24 Σεπτεμβρίου 1919 : Ο οικισμός Γκινόσιον αποσπάται από την
Κοινότητα Βάϊπες και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Γκινοσίου (η
μετέπειτα Μολόχα).-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Βάϊπες της Κοινότητας Βάϊπες
μετονομάζεται σε Χειμερινόν και, όπως ήταν φυσικό, και η Κοινότητα
μετονομάζεται σε Κοινότητα Χειμερινού.-
7 Αυγούστου 1986 : Κατάργηση της Κοινότητας Χειμερινού και
συνένωσή της με την Κοινότητα Νεάπολης για την δημιουργία του
Δήμου Νεάπολης.-
Δημοτικό Διαμέρισμα
Χορηγού
Δήμου Νεάπολης
31 Δεκεμβρίου 1918 : Δημιουργείται η Κοινότητα Χοριβού με έδρα
τον οικισμό Χοριβόν.-
30 Αυγούστου 1927 : Ο οικισμός Χοριβόν της Κοινότητας Χοριβού
μετονομάζεται σε Χορηγός και, όπως ήταν φυσικό, και η Κοινότητα
μετονομάζεται σε Κοινότητα Χορηγού.-
19 Μαρτίου 1961 : Αναγνωρίζεται ο οικισμός Παναγία και
προσαρτάται στην Κοινότητα Χορηγού.
4 Δεκεμβρίου 1997 : Κατάργηση της Κοινότητας Χορηγού και
συνένωσή της με τον Δήμο Νεάπολης.
Η Πανάρετη


''Παυλος Μελάς(παραδοσιακό) με το συγκρότημα του Νίκου Αδαμόπουλου από το Καλονέρι''

Δήμος Νεάπολης Μέρος΄Γ(Αλιάκμονας)

Εδώ σε αυτήν μας την τρίτη ανάρτηση που αφορά την περιοχή της Νεάπολης θα αναφερθούμε στο Δημοτικό Διαμέρισμα του χωριού Αλιάκμονα και στον ομώνυμο ποταμό που διασχίζει την περιοχή του Βο'ί'ου περνώντας μπροστά από το χωριό,μιας περιοχής απαράμιλλου κάλους και ομορφιάς που θα πρέπει να χαίρονται και να απολαμβάνουν όλοι.

το χωριό Αλιάκμονας

και μια φωτογραφία που η λήψη της έγινε στης 9/3/2010
μέσα απο την Νεάπολη και φαίνονται τα χιονισμένα βουνά
της περιοχής μας που τόσο αγαπάμε και χαιρόμαστε κάθε της
σπιθαμή.

Στην συνέχια θα αναφερθούμε σε λιγά ιστορικά στοιχία που αφορούν στην περιοχή του Αλιάκμονα.


Αλιάκμονας Κοζάνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αλιάκμονας είναι χωριό της επαρχίας Βοΐου του νομού Κοζάνης χτισμένο στην αριστερή όχθη του Αλιάκμονα ποταμού (εξ ου και το όνομα). Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Βρατίνι. Το όνομα άλλαξε σε Παλιούριον μέχρι το 1960 και έως σήμερα έχει το όνομα Αλιάκμονας. Σε στατιστική αναφορά στις αρχές του 20ού αιώνα, αναφέρεται ως ελληνικό χωριό στο Σαντζάκιο Σερβίων με πληθυσμό 400 κατοίκων.

Είναι το χαμηλότερο χωριό της επαρχίας με υψόμετρο 550 μέτρων περίπου με θέα από νοτιοανατολικά έως βορειοδυτικά λόγω της σταδιακής ανύψωσης του εδάφους με λόφους. Φαίνονται τα βουνά Τύμφη, Σμόλικας, Βόιο, Γράμμος και στα βορειοανατολικά έχει το βουνό Ριζό και το Άσκιο. Έχει εύφορο κάμπο στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα. Συντηρείται παραγωγή καπνών και σίτου, ενώ οι κάτοικοί του ασχολούνται και με την κτηνοτροφία.
Ανάμεσα από το χωριό και το ποτάμι τελευταία έχει κατασκευαστεί ο κάθετος άξονας της Εγνατίας οδού με έξοδο που φέρει την ονομασία του Αλιάκμονα διπλά από το χωριό. Έτσι η πρόσβαση από Κοζάνη (54 χιλιόμετρα) και Θεσσαλονίκη έγινε σύντομη και εύκολη (περίπου 90 λεπτά από Θεσσαλονίκη). Από την έδρα του Δήμου Νεαπόλεως, Νεάπολη, απέχει 5 χιλιόμετρα.

Στην περιοχή υπήρχε οικισμός και κατά την αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν αρχαία ευρήματα π.χ. το άγαλμα της Αφροδίτης του 4ου αιώνα π.Χ. του γλύπτη Σκόπα, ενώ έχει ανευρεθεί και το ψηφιδωτό δάπεδο ναού των παλαιοχριστιανικών χρόνων.

Βιβλιογραφία
• Βυτανιώτης, Αχιλλέας Β. (1999). Αλιάκμων (Βρατίνι) Βοϊου : ιστορία, παράδοση, λαογραφία, κοινωνική ζωή : η διαδρομή του μόχθου μέσα στο χρόνο. Κιλκίς: Εκδόσεις Μαχητής. σσ. 136.

Αλιάκμονας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αλιάκμονας (καθ. Αλιάκμων) είναι ποταμός στη Δυτική Μακεδονία. Είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ελλάδας που πηγάζει σε ελληνικό έδαφος· οι άλλοι μεγάλοι ποταμοί (Έβρος, Νέστος και Αξιός) πηγάζουν σε ξένα εδάφη.

Το όνομα Αλιάκμων είναι σύνθετο και προέρχεται από το άλς (άλας, θάλασσα) και από το άκμων (αμόνι). Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο Αλιάκμων ήταν ένας από τους ποτάμιους θεούς, παιδί του Ωκεανού και της Τηθύος, κατά την προσφιλή αλληγορική ιδεο-ανθρωπόμορφη αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων επί των γεωλογικών ανακατατάξεων μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.
Μια αρχαία παράδοση λέει ότι όσα πρόβατα έπιναν νερό από τον Αλιάκμονα άλλαζαν χρώμα και γίνονταν λευκά. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από μια καταγραφή του Λατίνου συγγραφέα Πλίνιου (23-79 μ.Χ.), που μεταφρασμένη από τα λατινικά, λέει: "Ωσαύτως εν Μακεδονία, όσοι θέλουσι να έχωσι πρόβατα λευκά άγουσιν εις τον Αλιάκμονα, όσοι δε μέλανα εις τον Αξιόν".
Οι Τούρκοι τον έλεγαν Iντζέ-καρά (ψηλός και μαύρος) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα (Бистрица, γοργοπόταμος).

Μορφολογία
Ο Αλιάκμονας είναι το μακρύτερο ποτάμι της Ελλάδας και βρίσκεται εξ'ολοκλήρου σε Ελληνικό έδαφος με συνολικό μήκος 322 χλμ. Σχηματίζεται από τη συμβολή δύο μικρότερων ποταμών, του Βέλιτσα ή Μπελίτσα και του Ζέλοβα ή Ζάλοβο.
Ο Αλιάκμονας, πριν γίνει το φράγμα της εκτροπής του κοντά στο χωριό Αγία Βαρβάρα στα μέσα της δεκαετίας του 1950, δεν είχε σταθερή (πεδινή) κοίτη. Συχνά πλημμύριζε και σχημάτιζε εκτεταμένα έλη. Νωπή παραμένει στη μνήμη των παλιότερων κατοίκων της περιοχής (Βέροιας, Αλεξάνδρειας) η καταστρεπτική του μανία κατά το Δεκέμβριο του 1935.
Ο ποταμός πηγάζει από τα βουνά Βέρνο, Γράμμο και Βόιο, στα σύνορα της χώρας με την Αλβανία, και εκβάλλει στο Αιγαίο Πέλαγος μεταξύ της Θεσσαλονίκης και της Κατερίνης. Περνάει από τους νομούς Καστοριάς, Γρεβενών, Κοζανης, Ημαθίας, Πιερίας και χύνεται στο Θερμαϊκό κόλπο.
Χείμαροι και παραπόταμοι του Αλιάκμονα είναι ο Γράμμος, ο Στραβοπόταμος, η Πραμόριτσα, ο Γρεβενίτικος, ο Βενέτικος, ο Σαραντάπορος, ο Τριπόταμος (ποτάμι) και άλλοι. Σχεδόν σε όλο το μήκος του επί του νομού Κοζάνης σχηματίζει την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου η οποία δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος. Πάνω από τη λίμνη βρίσκεται η γέφυρα των Σερβίων, τμήμα της εθνικής οδού Αθηνών-Κοζάνης.

Υδροβιότοπος
Ο Αλιάκμονας διαθέτει 33 είδη ψαριών ενώ ο Αξιός 36. Από αυτά γύρω στα 30 είναι αυτόχθονα και τα υπόλοιπα εισάχθηκαν με ανθρώπινη παρέμβαση. Πολλά από αυτά θεωρούνται σπάνια και ένα, το μαυροτσιρώνι, δε ζει πουθενά αλλού στο κόσμο, είναι δηλαδή ενδημικό. Από αυτά τα είδη των ψαριών τα περισσότερα δεν έχουν εμπορική αξία, παρά μόνο βιολογική καθώς στηρίζουν την τροφική αλυσίδα. Άλλα ψάρια που απαντώνται στον Αλιάκμονα είναι το γριβάδι και η ιριδίζουσα πέστροφα, που δηλώνει πως τα νερά του ποταμού είναι ακόμη καθαρά. Στις εκβολές απαντώνται λίγα χέλια, τα οποία δεν μπορούν να μεταναστεύσουν επειδή εμποδίζονται από τα φράγματα.
Για τους ερασιτέχνες ψαράδες έχει εμπλουτιστεί ο ποταμός από ιριδίζουσα πέστροφα εισαγόμενη η οποία δεν αναπαράγεται εύκολα και έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος διαταραχής του οικοσυστήματος του ποταμού.
Στο Δέλτα του Αλιάκμονα και του Αξιού συναντώνται κέφαλοι και λαβράκια. Στις αβαθείς θαλάσσιες εκτάσεις που δημιουργούνται βρίσκει χώρο αναπαραγωγής ο γόνος πολλών ψαριών του Αιγαίου ενώ στην περιοχή παράγεται περίπου το 90% της συνολικής παραγωγής μυδιών στην Ελλάδα. Η Αλυκή Κίτρους είναι μια έκταση 2.540 στρεμμάτων από την οποία παράγονται ετησίως 15 - 20.000 τόνοι αλάτι.
Πολλά είδη πουλιών έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή του Αλιάκμονα. Τα πουλιά χρησιμοποιούν την περιοχή για να φιλοξενηθούν και να ξεχειμωνιάσουν, όπως οι πάπιες, είτε να ξεκουραστούν στο μακρύ μεταναστευτικό τους ταξίδι. Έχουν παρατηρηθεί 215 είδη πουλιών, από τα οποία το 1/3 περίπου φωλιάζει στην περιοχή. Πάνω από 10% των πουλιών κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Ανάμεσα τους, ο αργυροπελεκάνος και η λεπτομύτα, που θεωρούνται από τα πιο σπάνια πουλιά στον κόσμο. Σημαντικό είναι ότι 27 σπάνια και προστατευόμενα είδη πουλιών φωλιάζουν στην περιοχή, όπως ο πορφυροτσικνιάς είδος ερωδιού.
Το Δέλτα
Εκεί, όπου ο ποταμός ενώνεται με τη Θάλασσα, έχει σχηματιστεί με τα χρόνια ένα εκτεταμένο Δέλτα που φτάνει τα 40.000 στρέμματα, έκταση κατά πολύ μικρότερη σε σύγκριση με το Δέλτα του Αξιού (220.000 στρέμματα). Αιτία το μεγάλο φράγμα που κατασκευάστηκε και κατακρατεί ένα μεγάλο μέρος των φερτών υλών. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μειωθούν σημαντικά οι προσχώσεις και κατά την περίοδο του καλοκαιριού, που τα νερά είναι λιγοστά, η θάλασσα εισχωρεί και κατακλύζει ένα μεγάλο μέρος της κοίτης του ποταμού.
''Γκά'ι'ντα(παραδοσιακό) με το συγκρότημα του Νίκου Αδαμόπουλου απο το Καλονέρι''

Δήμος Νεάπολης Μέρος ΄Β(Πανοραμίκες από την Νεάπολη)

Συνεχίζοντας σε αυτήν μας την δεύτερη ανάρτηση που αφορά τον Δήμο Νεάπολης θα παραθέσουμε ορισμένες φωτογραφίες τόσο απο την Νεάπολη αλλά και της γύρο περιοχής,και στην συνέχεια αφού τελειώσουμε,θα προχωρήσουμε στα χωριά και τους οικισμούς που αποτελούν όλα μαζί τον συγκεκριμένο δήμο.

Εδώ βλέπουμε μια φωτογραφία της περιοχής που περιλαμβάνει τον δρόμο που οδηγεί απο την Κοζάνη προς την Νεάπολη,και αποτελεί την παλιά εθνική οδό Κοζάνης-Ιωαννίνων,η λήψη της οποίας πραγματοποιήθηκε απο την περιοχή του Καλονερίου,δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Ασκίου.


και σε αυτήν εδώ την φωτογραφία βλέπουμε την εθνική οδό Κοζάνης-Ιωαννίνων,μετά την Νεάπολη που οδηγεί απο την Νεάπολη προς το Τσοτύλι


Συνεχίζοντας παραθέτουμε κάποιες εικόνες απο την γύρο περιοχή της Νεάπολης όπως αυτή καταγραφικέ μέσα απο την δική μας φωτογραφική ματιά.
Εδώ βλέπουμε την περιοχή ανάμεσα στην Νεάπολη και το Πυλωρι

σε αυτήν εδώ την φωτογραφία βλέπουμε την περιοχή απο το χωριό Καλιστράτι και τον δρόμο που οδηγεί σε αυτό και στα δεξιά της φωτογραφίας διακρίνεται το χωριό Περιστέρα ενώ στα αριστερά η Νεάπολη και στο βαθος της φωτογραφίας διακρίνεται ελάχιστα πίσω απο το Καλιστράτι το χωριό Πυλωρί.

στην συνέχεια παραθέτουμε 7 φωτογραφίες απο την γύρο περιοχή η λήψη των οποίων πραγματοποιήθηκε στις περισσότερες μέσα απο την Νεάπολη και σε αυτές διακρίνετε η περιοχή του Αλιάκμονα και του Δρυόβουνου.













Εδώ τελειώνουμε την δεύτερη ανάρτηση μας παραθέτοντας 3 φωτογραφίες της Νεάπολης που βγήκαν απο την περιοχή της Πεπονιάς,και απο τον αγροτικό δρόμο που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι της περιοχής για να πάνε στο πυλωρί.
Θα συνεχίσουμε με νεότερες αναρτήσεις που θα αναφέρονται στα χωριά της Νεάπολις.





''Καναρίνη μου γλυκό(παραδοσιακό)με το συγκροτημα του Νίκου Αδαμόπουλου απο το Καλονέρι''